Ψήφισμα

Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία
Ένωση Ιατρών Νοσοκ. Αθηνών-Πειραιώς
Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών,
Ολομέλεια Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος,
Ομοσπονδία Δικαστικών Επιμελητών.
Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος,
Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών,
Συμβολαιογραφικός Σύλλογος Αθηνών,
Τεχνικό Επιμελητήριο Αθηνών,
Φαρμακευτικός Σύλλογος Αθηνών,

Αθήνα, 18 Δεκεμβρίου 2007

Προς
-Τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Δημήτρη Σιούφα
-Την Υπουργό Απασχόλησης
και Κοινωνικής Προστασίας κ. Φάνη Πάλλη-Πετραλιά

ΨΗΦΙΣΜΑ

Από καθαρά θεωρητική άποψη φαίνεται πως είναι ορθή η άποψη που υποστηρίζει, ότι πρέπει να προχωρήσουμε προοπτικά σε συγχωνεύσεις του πλήθους των ασφαλιστικών οργανισμών που υπάρχουν σήμερα, ώστε να καταλήξουμε σε ένα ασφαλιστικό οργανισμό μισθωτών και έναν ασφαλιστικό οργανισμό αυτοτελώς απασχολούμενων, έστω και έναν ακόμη που θα ασφαλίζει τους αγρότες.

Όμως όλες οι προσπάθειες που έγιναν προς την κατεύθυνση αυτή κατά τα τελευταία 40 χρόνια, είτε ναυάγησαν, είτε καρκινοβατούν (συγχώνευση, Τ.Ε.Β.Ε, Τ.Σ.Α. -Τ.Α.Ε.), είτε καταλήγουν σε δυσμενή για μεγάλες κατηγορίες ασφαλισμένων αποτελέσματα.

Ούτε η στρατιωτική δικτατορία που επιχείρησε ένα παρόμοιο εγχείρημα, κατόρθωσε να το πραγματοποιήσει, κατανικώντας τις σχετικές αντιδράσεις, παρά την τεράστια δύναμη επιβολής, με την οποία ήταν οπλισμένη.

Το ναυάγιο όλων αυτών των προσπαθειών, προήλθε από το γεγονός, ότι με την συγχώνευση δεν επιδιώκονταν – και ίσως δεν ήταν εφικτή – η δημιουργία μεγάλων και ακμαίων ασφαλιστικών οργανισμών, που θα εξασφάλιζαν ικανοποιητικό επίπεδο παροχών στους ασφαλισμένους τους, αλλά η εξίσωση όλων των ασφαλισμένων προς τα κάτω, με τη συγχώνευση ασθενών και χαμηλού επιπέδου παροχών ασφαλιστικών οργανισμών, με άλλους οικονομικά ακμαίους και σχετικά υψηλού επιπέδου παροχών, προς σωτηρία των κλυδωνιζόμενων ασφαλιστικών Ταμείων, με τα χρήματα των οικονομικά εύρωστων, αλλά τελικά σε βάρος όλων/
Συγχώνευση, που θα οδηγήσει σε αύξηση ασφαλιστικών εισφορών για τους ασφαλισμένους και μείωση των συντάξεων για τους συνταξιούχους, είναι βέβαιο ότι θα συναντήσει την απόλυτη αντίδραση.

Αντίθετα είμαστε διατεθειμένοι, να συζητήσουμε σε βάθος χρόνου κάθε πρόταση για τη δημιουργία ενός ακμαίου ασφαλιστικού οργανισμού, με συγχωνεύσεις πράγματι ομοειδών ασφαλιστικών Ταμείων, και αυτό δεν προσδιορίζεται από το επίπεδο μόρφωσης των ασφαλισμένων, υπό την προϋπόθεση ότι θα τεθούν υπ’ όψη μας στοιχεία που θα προκύπτουν από πρόσφατες αναλογιστικές μελέτες των υπό συγχώνευση ασφαλιστικών οργανισμών, περί της οικονομικής τους καταστάσεως, ώστε να είμαστε σε θέση να κρίνουμε, ότι με την μελετώμενη συγχώνευση, δεν θα χειροτερεύσει η θέση κανενός ασφαλισμένου, αλλά αντίθετα θα εξασφαλισθεί η βελτίωση των παροχών που παρέχονται σήμερα ή τουλάχιστον η διατήρηση τους στο ίδιο επίπεδο.

Όμως η προτεινόμενη ενοποίηση δεν είναι πραγματική, αλλά ψευδεπίγραφη. Και ο πιο αδαής, μπορεί εύκολα να εννοήσει ότι ενοποίηση Ταμείων σε ένα ενιαίο, στο οποίο θα ισχύουν διαφορετικές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, διαφορετικά ποσά καταβαλλομένων συντάξεων, διαφορετικά ύψη ασφαλιστικών εισφορών και οικονομική αυτοτέλεια των περιουσιακών τους στοιχείων, διαφορετική συμμετοχή στην διαμόρφωση των προϋποθέσεων που ασκείται το επάγγελμα, δεν είναι ενοποίηση, αλλά ουσιαστική συνέχιση της ύπαρξης των υπό ενοποίηση Ταμείων, τα οποία απλά θα τεθούν υπό ενιαία διορισμένη διοίκηση και διαχείριση.

Αλλά αυτό με μαθηματική βεβαιότητα, όχι μόνο δεν θα λύσει κανένα από τα προβλήματα που απασχολούν καθένα από τα υπό ενοποίηση Ταμεία, όχι μόνο δεν θα βελτιώσει την θέση κανενός ασφαλισμένου ή συνταξιούχου, όχι μόνο δεν θα επιφέρει βελτίωση της λειτουργίας του, και της παροχής των υπηρεσιών του, όχι μόνο δεν θα επέλθει μείωση των εξόδων λειτουργίας του, αλλά τα εντελώς αντίθετα θα συμβούν.

Η δημιουργία του νέου οργανισμού, εντελώς πρόχειρα και χωρίς σοβαρή μελέτη, όπως βεβιασμένα σχεδιάζεται, θα δημιουργήσει διοικητικό χάος και τρομερή δυσλειτουργία, η οποία θα αποβεί σε βάρος των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων όλων των ασφαλισμένων και συνταξιούχων όλων των Ταμείων, αλλά θα θέσει επίσης τις βάσεις για την σταδιακή οικονομική εξασθένηση του ενιαίου ασφαλιστικού οργανισμού, με ολέθριες συνέπειες, δηλαδή μείωση συντάξεων ή αύξηση ων ασφαλιστικών εισφορών ή και τα δυο μαζί. Η εμπειρία της ενοποίησης των Τ.Ε.Β.Ε., Τ.Σ.Α., Τ.Α.Ε., είναι πολύ διδακτική.

Όλα αυτά, μας κάνουν να πιστεύουμε, ότι ο σκοπός για τον οποίο γίνεται η συγχώνευση, δεν είναι αυτός που διακηρύσσεται, αλλά πίσω από αυτόν υποκρύπτεται άλλος, ο οποίος είναι και ο πραγματικός. Και σκοπός αυτός είναι η αφαίρεση της Διοίκησης των Ασφαλιστικών Οργανισμών από τους ασφαλισμένους (στο βαθμό που υπάρχει), η χρήση χωρίς κανένα έλεγχο των αποθεματικών των ταμείων από την Κυβέρνηση και η σταδιακή εξίσωση των συντάξεων προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω.

Πράγμα που μπορεί να μην γίνει δια μιας, αμέσως μετά την ενοποίηση, αλλά αργότερα και σταδιακά, θα γίνει όμως οπωσδήποτε, γιατί δεν είναι δυνατό να υπάρξει επί μακρύ χρονικό διάστημα «ενοποίηση», με την μορφή που μας εξετέθη, χωρίς να επέλθουν καταστροφικές ζημίες σ’ όλους τους υπό ενοποίηση ασφαλιστικούς οργανισμούς.

Συνεπώς αγόμαστε στο συμπέρασμα ότι, τα όσα μας γνωστοποίησε ο προκάτοχος σας Υπουργός, θα είναι η πρώτη φάση ενός σχεδίου, την οποία θα ακολουθήσει σε μικρό χρονικό διάστημα δεύτερη φάση κατά την οποία τα Ταμεία θα ενοποιηθούν πλήρως, διοικητικά και οικονομικά. Και τότε θα αρχίσει και η «ήπια προσαρμογή», για την οποία μας μίλησε, που σαφώς υποδηλώνει μια σταδιακή εξίσωση των συντάξεων προς τα κάτω, πράγμα που σημαίνει, ότι οι συντάξεις όσων Ταμείων είναι ψηλότερες θα μειώνονται σταδιακά, ενώ οι χαμηλότερες θα παραμένουν καθηλωμένες έως ότου επέλθει εξίσωση προς τα κάτω.

Αυτό όμως δεν πρόκειται να το δεχθεί κανένας, ούτε αυτοί που παίρνουν μεγαλύτερες συντάξεις, γιατί το μόνο που θα περιμένουν είναι η στο μέλλον έστω και «γλυκιά» και σταδιακή μείωση των συντάξεων και επιδείνωση των προϋποθέσεων συνταξιοδοτήσεως τους, ούτε αυτοί που παίρνουν τις μικρότερες σε ύψος συντάξεις, οι οποίοι θα ιδούν τις συντάξεις τους να είναι καθηλωμένες επί έτη, ενώ συγχρόνως θα έχουν εισφέρει τα όχι και τόσο ασήμαντα περιουσιακά τους στοιχεία (ακίνητα και χρηματικά), στον Κοινό Ασφαλιστικό Οργανισμό, ούτε μετά το 1993 ασφαλισμένοι που στην πλειοψηφία τους προσδοκούν να αλλάξουν οι προβλέψεις που τους οδηγούν τώρα σε συντάξεις πείνας.

Συμπερασματικά: Είναι αδύνατο να αποδεχτούμε συζήτηση για ενοποίηση του Ταμείου μας και σε περίπτωση που επιχειρηθεί παρά τη θέληση μας τέτοια ενοποίηση, θα αντιδράσουμε απόλυτα με κάθε μορφής αγωνιστικές κινητοποιήσεις, δεδομένου ότι έχει να κάνει, ουσιαστικά, με την ύπαρξη μας.